Parametry dla typu: Plik dBase III (*.dbf) - okno konfiguracyjne

Opis:

Dane są zapisywane na dysk w formie pliku dBase III (*.dbf).
Ten sposób zapisu jest stosowny przede wszystkim dla lokalnej event grupy (serwer), kiedy grupa eventów przedstawia miejsce w aplikacji, gdzie event pozycje rzeczywiście powstają i są przechowywane na dysk dla potrzeb ich przeglądania. Okno jest przeznaczone do ustawienia parametrów archiwizacji (administracji) plików z danymi (eventy). Zawsze, kiedy plik jest wypełniony określoną ilością rekordów lub po upływie określonego odcinka czasu, plik jest zamknięty i jest wytworzony nowy plik, którego nazwa składa się z prefiksu nazwy pliku, czasu, kiedy plik został wytworzony i końcówki. Ten proces przebiega tak długo, dopóki nie jest wytworzona ustawiona ilość plików. Jeżeli jest konieczne wytworzenia kolejnego pliku zapasowego a ilość plików zapasowych jest już osiągnięta, wtedy najstarszy plik zapasowy jest usunięty.
Po uruchomieniu aplikacji jest w pamięci wytworzona czasowo zesortowana lista wszystkich plików z danymi z ustawionym prefiksem w danym folderu. Sortowanie przebiega według czasu zawartego w nazwie (przy wystąpieniu błędu według czasu pierwszego rekordu i według czasu wytworzenia pliku) Dlatego jest dopuszczalne przy wyłączonej aplikacji w ramach utrzymania niektóre pliki usunąć z foldera (archiwować) lub odwrotnie niektóre pliki z kopii zapasowej dodać z powrotem.
W przypadku odległej grupy eventów (patrz konfigurator "Grupa odległa (klient)"), ustawia sposób pozyskania danych do przeglądarki historii poprzez udostępnianie plików. Prostszym jest w tym przypadku zastosowanie współdzielenia danych grupy eventów przy pomocy konfiguratora "Odległe połączenie poprzez Web", gdzie przeglądarka historii eventów działa automatycznie.

Konfiguratory:

Folder plików	Ścieżka do foldera z plikami danych (pliki dBase III .dbf). Jest zalecane stosowanie ścieżki w składni PROMOTIC - patrz PROMOTIC ścieżka do plików lub folderów. Na przykład #data:Alarm/. Uwaga!* Dla każdej event grupy (obiekt PmaEventGroup) powinien być zastosowany inny zastrzeżony folder. Jeżeli w jednym folderu miałyby się znajdować pliki zapasowe kilku grup, wtedy muszą się one różnić przynajmniej prefiksem nazwy plików. To znaczy, że poszczególne grupy muszą różnić się albo folderem, do którego przebiega zapis, albo prefiksem (lub oboma parametrami).
Prefiks nazwy pliku	Prefiks (początek) nazwy pliku, na przykład event_. Cała nazwa pliku jest tworzona tym prefiksem, następuje łańcuch wytworzony z czasu, w którym plik został wytworzony i rozszerzenie. Na przykładevent_2007-01-15_18-45-43.dbf. Do wprowadzenia można zastosować Makro wyrażenie (wartość jest obliczana po uruchomieniu aplikacji).
Powstanie kopii zap.określone według ilości rekordów	Jeżeli jest zaznaczone, wtedy zaarchiwizowanie (wytworzenie nowego pliku) będzie wykonane przy osiągnięciu określonej ilości rekordów.
Powstanie kopii zap. określone przez przedział czasu	Jeżeli jest zaznaczone, wtedy zaarchiwizowanie (wytworzenie nowego pliku) będzie wykonane periodycznie z określonym periodem (rocznym, miesięcznym, tygodniowym, dziennym, godzinowym, minutowym, sekundowym).
Przedział czasu	1 rok 1 miesiąc 1 tydzień 1 dzień 1 godzina 1 minuta
Całkowita ilość kopii zap.jest ograniczona	Maksymalna ilość kopii zapasowych. Jeżeli jest osiągnięta taka ilość plików, wtedy najstarszy plik jest zastępiony najnowszym.
Dane tekstowe zapisane jako	Określa sposób kodowania do zapisania danych tekstowych do pliku. To dotyczy zwłaszcza sposobu zapisu znaków diakrytycznych. ANSI - zależne od strony kodowej SO Windows - Teksty są zapisane w narodowej stronie kodowej ustawionej w SO Windows. Ten sposób nie umożliwia zapisywania tekstów w językach z różnych stron kodowych równocześnie (np. polski oraz rosyjski). UTF8 (Unicode) - niezależne od strony kodowej SO Windows - Teksty są zapisane w uniwersalnym UTF8 Unicode kodowaniu łańcuchów. Ten sposób jest niezależny od ustawionej strony kodowej w SO Windows, tak samo jest niezależny od ustawienia głównego języka aplikacji (patrz konfigurator "Główny język runtime"). Ten sposób umożliwia równocześnie zapisywanie tekstów w językach z różnych stron kodowych (np. polski oraz rosyjski).